سرو هاشمی

سرو هاشمی

مولا زمان جنگ هوا شد نیامدی

دیو زمان به جهان مقتدا شد نیامدی

می تازد اهرمن به سر کوی عاشقان

مشرق زمینه طرح عزا شد نیامدی

از فتنه و سیایت دجال روزگار

توهین به مذهب آل عبا شد نیامدی

در دوره تهاجم فرهنگ آتشین

ترتیل سوره به لفظ غنا شد نیامدی

این حربه گنه آلود چشم و گوش

آیینه فساد و خطا شد نیامدی

رسم تجمل و زیور به خانه هاست

اخلاص و هدیه به رنگ ریا شد نیامدی

دل های مشرک از اسود سیاه تر

تنها شکسته به طعم غذا شد

تا نیمه شب صدای نعره مطرب شنیده ایم

صبح است بانک موذن قضا شد نیامدی

زنگار چهره و دل از فراق توست

بیگانه در نظر آشنا شد نیامدی

مولا بیا که زخم دلی را دوا کنی

شیعه نشان تهمت ناروا شد نیامدی

آدینه را به ندبه و آهی ستوده ایم

بانگ غروب و وقت عشا شد نیامدی

چشمان و زلف و محاسن به رنگ نیش

قد ها خمیده و عمری فنتا شد نیامدی

کشتی ز موج خسته ی طوفان ز هم گسیخت

بر قایقی شکسته عجل شد ناخدا نیامدی

بنگر به حال زار من ای "سرو هاشمی"

شیطان به گوش و دلم رهنما شد نیامدی

مولا، تو آمده ای...ما نبوده ایم

دانا تری که بگویم چه ها شد نیامدی

ما را لیاقت دیدارتان نبود

مهر ولی به دلم بی وفا شد نیامدی

ما را ببر به خیمه خود از حریم راه

هنگامه عیادت ما شد نیامدی

اللهم عجل لولیک الفرج